Crkva Offenbach od osnivanja do danas
Godine 1964. stiže Mihajlo Maletin u Offenbach na Maini i povezuje se sa nekolicinom tadašnjih Jugoslovena adventista u tome kraju. Subotom pre podne posećuju bogosluženje u nemačkoj crkvi, u subotnoj školi imaju svoj razred, a propoved prate uglavnom uz pomoć prevoda. Posle podne se okupljaju na istom mestu, vežbaju sviranje i pevanje i održavaju bogosluženja na maternjem jeziku (film 1 „S koferom u ruci").
Pristiže sve više novih doseljenika iz tadašnje Jugoslavije, grupa brzo raste, a prostorije nemačke crkve postaju tesne da ih sve prime. Želja za osnivanjem vlastite crkve postaje sve jača. Đuro Marin i Sava Mijić se uz podršku pastora Jovana Slankamenca, tada predsednika Jugoslovenske unije, posebne zalažu kod Rheinsko-mainske oblasti za osamostaljenje jugoslovenske crkve u Offenbachu. Pošto su dobili dozvolu, jugoslovenski adventisti se 1977. godine useljavaju u prostorije evangelističke crkve i tu ostaju sve do danas (film 2 „Sanjali o boljem").
Te godine adventistički vernici u Offenbachu primaju i svog prvog propovednika, Tihomira Brechelmachera. On odlazi 1986. na novu dužnost u Sjedinjene američke države, a njega nasleđuje pastor David Bibulović. Nakon četrnaestogodišnjeg služenja offenbašanima seli se za Stuttgart, a u Offenbach dolazi pastor Dragan Mirković, koji je još uvek u službi u ovoj crkvi (film 3 „I san će biti stvarnost").
Od dolaska prvih jugoslovenskih adventista do danas promenilo se mnogo toga. Crkva je narasla i broji oko 150 članova. Mnoga su lica došla, mnoga otišla. Mnogi su ostareli, a ipak ostali mladi u svojoj deci i unucima, koji danas kao mladi hrišćani neguju i razvijaju crkvu kao povereno im blago (foto-album).
U septembru 2007. godine južnoslovenska crkva u Offenbachu je svečano obeležila 30-godišnjicu svoga postojanja. Brojka 30 odnosi se na period od osamostaljenja i dolaska prvog oficijelnog propovednika do danas. Uz prigodan i bogat program pod motom „I snovi će postati stvarnost" braća i sestre su obnovili sećanja na velike i male događaje, vezane za osnivanje i razvoj njihove crkvene zajednice. Zahvalili su Bogu za uspešno pređeni put u prošlosti i izrazili poverenje u Njegovo vodstvo i u budućnosti.
Prisutan na ovom saboru bio je penzionisani pastor Hans Krause (foto), inače predsednik Rheinsko-mainske oblasti u vreme konstituisanja crkve. On je citirajući tekst u Jevrejima 10, 35-39 istakao važnost poverenja u Gospoda na putu kojim je crkva hodala i hoda.
U svojoj propovedi je pastor Brechelmacher (foto), osvrćući se na osnivanje crkve, sažeto izrazio svoju duhovnu poruku: „ Početak je važan, temelji su važni. Ako su dobro postavljeni, kuća će stajati i moći će se na njoj dograđivati. Ali nemojte zaboraviti jednu činjenicu, a to je najvažnije! Nemojte zaboraviti da od našeg odnosa sa Onim kome smo sve ovo pripremili, u Njegovu čast pevamo i sviramo, zahvaljujući Njemu razgovaramo i divimo se veličini neba, dakle od tog odnosa koga ćemo imati, zadržati, sa našim Spasiteljem, zavisi da li ćemo se naći tamo na staklenom moru, gde ćemo pevati onu pesmu, pesmu pobede."
Na period svoje propovedničke službe u Offenbachu osvrnuo se i pastor Bibulović (foto). On se sa radošću podsetio na veliku evangelizaciju 1989 godine, zatim na redovna odlaženja u misionstvo po gradskim ulicama kao i na vanredne akcije prikupljanja i slanja pomoći ugroženima u ratnim područjima bivše Jugoslavije. Na poseban način je istakao ulogu, koju su u njegovoj službi imali podrška i ohrabrenje dvoje tada već starijih vernika. Verodostojno je zapisao sebi reči jedne sestre, koje bi mu govorila, kad bi ga videla snuždenog i neraspoloženog: „Nedaj se, budi hrabar! Digni glavu, ti radiš Božji posao, On će ti pomoći!"
Pastor Mirković (foto) je izrazio svoje iznenađenje prijemom i smeštajem koji su organizovani prilikom dolaska njega i njegove porodice u Nemačku. Suprotno njihovim očekivanjima da će za početak morati da spavaju na podu, stan je bio kompletno namešten i ukrašen za doček, a frižider pun. Čak su i peškiri visili u kupatilu. Tako nešto još nikada nisu doživeli. Pastor Mirković je takođe izrazio svoju radost što u njegove dve crkve ima posla kao u pet crkava.
U svojoj duhovnoj poruci posle podne je prilično „domaći gost" Radovan Marjanov (foto), zvani Baća, na primeru Danila (Danilo, 1,8) prikazao vrline mladih ljudi. Zatim je rekao: „Mladi su budućnost crkve... Na mladima svet ostaje, hteli mi to ili ne. A u crkvenom smislu, u duhovnom smislu mladi su budućnost, ako naume, ako naume da se ne oskvrne... Budućnost crkve leži u tome da mladi ljudi sa svoje strane kažu: Mi ne želimo da se mešamo, da se uprljamo sa sistemom ovog sveta u kome živimo. Mi istina moramo da živimo sa njima, ali mi ne želimo da nešto od njihovog načina razmišljanja, od njihovih principa postane naše. Kada mladi ljudi takvu odluku budu doneli, onda crkva nema razloga da se plaši za svoju budućnost. Uloga crkve je da omogući mladim ljudima, da im olakša da donesu ovu odluku."
